Kliknij tutaj --> 🎫 ocet na glony na elewacji

Odporność na glony i porastanie. KOSBUDPROTECT – zastosowanie tej nowatorskiej formuły tworzy na zewnętrznej warstwie elewacji niewidoczną powłokę, która chroni naszą elewację przed rozwojem mikroorganizmów, takich jak glony, grzyby, algi i porosty. Jest to jeden z najważ­niejszych dodatków, który powinien być stosowany do W walce z glonami trzeba wykazać się cierpliwością i systematycznością. Nie da się ich całkowicie pozbyć, ale można wydłużyć proces ich rozwoju na ścianach. Aby to uczynić należy zastosować odpowiedni środek biobójczy. W celu jego dobrania najlepiej poradzić się ekspertów. ANTYGLON BEZ PIANY PREPARAT NA GLONY DO BASENU 1l. Stan. Nowy. 18, 90 zł. Gwarancja najniższej ceny. 27,89 zł z dostawą. Produkt: Środek przeciw glonom płynny Wessper 1 l. dostawa do śr. 15 lis. Kup Płyn na Glony na Elewację w kategorii  Grupa Sicol Środki czyszczące na Allegro - Najlepsze oferty na największej platformie handlowej. Dokładne zmycie wodą z dodatkiem środka do zmywania elewacji weber PC241, przywraca ścianom pierwotny kolor i zapobiega odkładaniu się uporczywego brudu. Przy mocniejszych zabrudzeniach użycie szczotki może okazać się niezbędne. W takim przypadku nałóż wcześniej płyn weber PC241 bez rozcieńczania (pozostawiamy na 10-15 minut). Les Meilleurs Sites De Rencontres Gratuits. Grzyby i algi są stosunkowo prostymi organizmami obecnymi w ziemskiej florze od milionów lat, są też jedną z najczęstszych przyczyn korozji materiałów budowlanych stosowanych do wznoszenia i remontów budynków.­PrzyczynyPodstawowym czynnikiem umożliwiającym zagnieżdżanie się nieproszonych gości w budynkach jest ciepło i wilgoć. Chociaż wydaje się, że w remontowanym lub nowym budynku wilgoci być nie powinno jest cała masa przyczyn, które przyczyniają się do jej powstawania. Miejsca zaatakowane przez grzyby bardzo łatwo rozpoznać po czarnym lub brunatnym zabarwieniu. Obecność alg sygnalizują zielone lub brązowe naloty na ścianach. Mimo mikroskopijnych rozmiarów obaj przedstawiciele świata flory są dla ścian bardzo niebezpieczne. Oprócz zniszczenia estetki budynku, niszczą również samą strukturę wyprawy zarówno poprzez coraz głębsze wnikanie w jej strukturę jaki i ułatwianie penetracji wody w głąb tynków. Glony na tynku akrylowymObecność grzybów i glonów na ścianach utrzymuje również podwyższony stopień zawilgocenia ścian, co ujemnie wpływa na ich parametry i trwałość. Pierwszą, i najłatwiejszą do zaobserwowania przyczyną zawilgoceń murów są wszelkiego rodzaju błędy montażu obróbek blacharskich, rynien, zadaszeń i innych elementów mających za zadanie ochronę przed działaniem wody. Częstym widokiem są parapety lub obróbki gzymsów o niedostatecznym lub wręcz ujemnym (w stronę ściany) spadku, niedokładnie zamontowane lub uszkodzone łączniki rynien i rur spustowych, nie wspominając już o uszkodzeniach pokryć dachów. Permanentne utrzymywanie w stanie podwyższonej wilgotności ściany budynku nieuchronnie prowadzi do pokrycia jej powierzchni przez grzyby i przyczyną takiego stanu rzeczy, jest nieodpowiednio dobrana grubość izolacji, niedostosowana do strat energetycznych budynku. Jeśli warstwa termoizolacji będzie zbyt mała to do wnętrza budynku nie tylko będzie się przedostawało zimno, ale i z jego wnętrza ciepło będzie się wydostawało na zewnątrz. Podgrzewana i zawilgacania w efekcie różnicy temperatur ściana stanie się doskonałą pożywką dla grzybów i glonów. Zbyt mała grubość termoizolacji jako przyczyna zagrzybieńNie mniej istotną przyczyną mikrobiologicznych zniszczeń elewacji są warunki atmosferyczne panujące podczas jej wykonywania. Dla większości materiałów, prowadzenie prac wykończeniowych w warunkach wysokiej wilgotności czy przy ujemnych temperaturach są przyczyną niekorzystnych zmian w strukturze tynków, a w konsekwencji do zwiększenia ich nasiąkliwości powyżej poziomu założonego przez producenta jako bezpieczny. Zwiększenie nasiąkliwości czyli niekorzystnej zdolności materiału elewacyjnego do wchłaniania wody jest bardzo często praprzyczyną problemów z fasadą, nawet mimo braku błędów wynikających z zabezpieczenia ścian przed penetracją wody z rynien. Zawsze należy brać pod uwagę deszcz, który nie pada pionowo z góry na dół, ale zawsze pod kątem. To pozwala mu dosyć skutecznie moczyć znaczne partie budynku. W miejscach, gdzie z uwagi na usytuowanie budynku, naturalne procesy suszenia są zaburzone (np. północne ściany) nasiąkliwość wyprawy tynkarskiej ma kluczowe znaczenie, dlatego nie należy jej obniżać przez lekceważenie warunków obróbki. Niemały wpływ na szybkość degradacji tynków ma jakość wody opadowej i powietrza. Duża zawartość związków siarki czy azotu oraz kwaśne deszcze dają radę nawet nieosłabionym wyprawom, z osłabionymi radzą sobie błyskawicznie. Elewacja zaatakowana przez grzybyKolejną przyczyną zawilgacania ścian, często wstępującą lokalnie na fragmencie przegrody, są błędy i zaniechania w izolacji pionowej fundamentów i ścian. Porowate materiały doskonale podciągają wodę na znaczne wysokości zawilgacając ścianę od wewnątrz. Walka z takimi uszkodzeniami jest nie tylko trudna i kosztowna, ale również długotrwała i nie zawsze dająca oczekiwane tynki żywiczne jako materiały zawierające spoiwa organiczne są stosunkowo łatwo podatne na atak grzybów i alg, którym spoiwo służy jako pożywka. Czasem też pożywką dla nieproszonych gości stają się pyłki, kurz i fragmenty roślin które osadzają się na elewacji w trakcie eksploatacji. Dlatego materiały tego rodzaju są zabezpieczane przed biologicznym atakiem. Zabezpieczenie takie ma postać dwufazową. Pierwsza faza zabezpieczenia polega na takim dobraniu odpowiedniego środka zwanego biocydem „in can”, aby produkt nie uległ skażeniu jeszcze w postaci płynnej w wiaderku. Wiąże się to również z zachowaniem pełnej przydatności do użycia w okresie przydatności. Druga faza to zabezpieczenie powłokowe, mające za zadanie uniemożliwienie zagnieżdżenia sie grzybów i alg na powierzchni wyprawy. Z uwagi na odpowiednie przepisy o ochronie środowiska, ilości i rodzaj tych środków są znacznie ograniczone, dlatego też tylko preparaty najwyższej jakości dają sobie radę w trudnych warunkach. Prawidłowy obraz powłoki po badaniu mikrobiologicznymPowłoka skażona (obraz nieprawidłowy)Dlatego ważne jest zarówno przechowywanie produktów w odpowiednich warunkach (w podwyższonej temperaturze bakterie i grzyby mają ułatwione zadanie i czasem może dojść do skażenia wyrobu z powodu przekroczenie możliwości ochrony jaką zapewniają biocydy „in can”), jak i takie wykonywanie warstwy mającej kontakt ze środowiskiem, które pozwoli biocydowi powłokowemu skutecznie zabezpieczyć elewację. Oczywiście nie oznacza to, ze powłoka po wykonaniu jest wieczna. Nie jest z dwóch podstawowych powodów. Pierwszy powód to fakt iż, biocyd powłokowy jest dodawany do tynków w postaci tzw. donoru, czyli uwalnia sie stopniowo zapewniając długotrwałą ochronę. Jego ilość jednak jest ograniczona przez wspomniane już przepisy, zatem i działanie jest zapewnione tylko przez jakiś czas nie przekraczający z reguły 5-7 lat. Jednak w szczególnie ciężkich warunkach czas ten może zostać skrócony o połowę lub jeszcze bardziej. Wpływ na to ma przede wszystkim stopień obciążenia powierzchni tynku przez atakujące go mikroorganizmy. Jest to druga przyczyna zmniejszenia trwałości nawet prawidłowo wykonanych elewacji. Obowiązuje prosta zasada: im większe obciążenie mikroorganizmami, tym więcej pracy ma biocyd i tym krótszy czas jego skutecznego też obowiązuje kilka prostych zasad pielęgnacji fasad. Pierwsza to regularne przeglądy, pozwalające w porę wykryć i usunąć już pierwsze objawy skażenia powierzchni. Druga zasad to czyszczenie elewacji mające na celu usunięcie nagromadzonych tam organicznych zanieczyszczeń stanowiących pożywkę dla glonów i grzybów. Trzecia zasada wreszcie, to „uzupełnianie” środków aktywnie zapobiegających porastaniu elewacji polegające na okresowym stosowaniu preparatów bioaktywnych. Uzupełniają one wtedy niezbędną do zachowania biologicznej stabilności ilość biocydów i przedłużają niejako żywot elewacji. Dodatkową korzyścią z pielęgnacji elewacji jest jej czysty wygląd i możliwość wykrycia i naprawy uszkodzeń powstałych podczas przygotowania i czynności mające na celu zachowanie czystości mikrobiologicznej, można całość prac podzielić na następujące etapy:Zalecenia do wykonywania nowych elewacji:1. Określenie prawidłowej grubości docieplenia uniemożliwiającej „podgrzewanie” warstwy narażonej na atak glonów i Zastosowanie tynków z odpowiednią (w szczególnych przypadkach dodatkową) ilością i jakością biocydu W przypadku tynków mineralnych zaleca się (w celu dodatkowego ograniczenia chłonności)zabezpieczenie ich powierzchni preparatem bioaktywnym (Optolith HLF HydroSilan). Jeśli elewacja ma być malowana należy użyć farby dodatkowo zabezpieczonej przed atakiem grzybów i alg (Optolith FSC z indeksem „F” lub farby Optolith FSI Silisan oraz dodatkowo zabezpieczyć jej powierzchnię preparatem hydrofobizującym Optolith HLF HydroSilan).4. Przestrzeganie granicznych warunków prowadzenia robót (bez deszczu, unikając zbyt niskich temperatur).5. Coroczny przegląd i konserwacja elewacji. Z uwagi na to, że remont elewacji rządzi się nieco innymi prawami, w tym przypadku etapywyglądają nieco Określenie prawidłowej grubości docieplenia uniemożliwiającej „podgrzewanie” warstwynarażonej na atak glonów i Ocena stanu istniejącego docieplenia i zdecydowanie na tej podstawie o jej usunięciu(zalecane) lub nałożeniu kolejnej warstwy (dopuszczalna).3. Odkażenie (Optolith SLK Fungith) oraz usuwanie mechaniczne pozostałości istniejącej elewacji przedjej remontem lub wykonanie nowej warstwy Zastosowanie tynków z odpowiednią (w szczególnych przypadkach dodatkową) ilością ijakością biocydu W przypadku tynków mineralnych zaleca się (w celu dodatkowego ograniczenia chłonności)zabezpieczenie ich powierzchni preparatem Optolith HLF HydroSilan. Jeśli elewacja ma być malowana należy użyć farby Optolith FSC z indeksem „F” lub farby Optolith FSI Silisan oraz dodatkowo zabezpieczyć jej powierzchnię preparatem HLF bardzo wiele czynników mających wpływ na zwiększenie ryzyka skażenia tynku. Należą do nich jakość produktu, rodzaj i jakość zabezpieczenia powłokowego, warunki obróbki, obciążenie pyłkami i kurzem, orientacja budynku względem stron świata, klimat i wiele innych. Zastosowanie się do powyższych zaleceń nie daje gwarancji sukcesu, ale przybliża do jego osiągnięcia. Zabezpieczanie zawsze musi być kilkustopniowe. Przede wszystkim dlatego, aby zachować odpowiedni margines bezpieczeństwa. Na każdym z kilku etapów coś może pójść nie tak. Jeśli będzie ich kilka i będą sie wzajemnie uzupełniać czystość elewacji będzie pewniejsza i bardziej długotrwała. Artur Chonewicz Autor: Hufgard Optolith - zobacz wizytówkę firmy Wstęp Czynniki biologiczne pojawiające się na elewacjach budynków to: bakterie, glony, grzyby i mchy. Do wzrostu potrzebują one następujących warunków: a) zwiększonej ilości wilgoci i tlenu, b) podłoża zawierającego węgiel, azot, fosfor i wiele innych pierwiastków akcesorycznych c) umiarkowanej temperatury, d) obojętnego odczynu pH lub zbliżonego do obojętnego. Organizmom tworzącym się na elewacjach, jako źródło pożywienia może służyć niewielka ilość węgla i wówczas dominują grzyby pleśniowe. Na podłożach nieorganicznych występują one najczęściej w symbiozie z glonami, tworząc porosty. Bakterie na elewacji znajdują się zawsze. Należą do nich bakterie nitryfikacyjne, siarkowe, żelazowe i wapniowe. Wpływ bakterii na trwałość elewacji nie jest duży, jednak przy dużym namnożeniu są one szkodliwe dla człowieka, np. w oczyszczalni ścieków. Organizmy autotroficzne, np. glony i mchy, wykorzystują powierzchnie, na których żyją przeważnie do zaczepienia się i jako źródło związków nieorganicznych. Syntetyzują jednak składniki organiczne drogą fotosyntezy i wykorzystują azot z powietrza lub ze znajdujących się na powierzchni osadów, w ten sam sposób jak czynią to związki nieorganiczne. Mogą uszkodzić powierzchnię, na której żyją wydzielając produkty przemiany materii, np. kwasy organiczne. Glony są organizmami roślinnymi o zróżnicowanych wymiarach, od wymiarów mikrometrowych do kilkumetrowych (np. glony morskie). Tylko nieliczne gatunki glonów występują poza środowiskiem wodnym, pobierając niezbędną wilgoć z atmosfery lub z podłoża. Na elewacjach są to małe organizmy, które po masowym namnożeniu się stają się widoczne dla oka. Ponieważ glonom sprzyjają ekstremalne warunki wilgotnościowe, a nawet termiczne, stąd bierze się tak duże ich namnożenie na elewacjach budynków. W przeciwieństwie do grzybów pleśniowych, glony potrzebują do przemiany fotosyntezy, związanej z dużą ilością światła naturalnego. Prowadzi to do powstawania w ich komórkach chlorofilu i innych związków powodujących różnorodne zabarwienia, które z kolei mogą również ograniczać intensywność działania słońca na powierzchni elewacji. W czasie suszy glony tworzą formy przetrwalnikowe, zdolne do rozwoju nawet po wielu latach, przy powstaniu warunków sprzyjających rozwojowi. Glonom odpowiada podłoże elewacji obojętne lub lekko zasadowe, w odróżnieniu od grzybów domowych preferujących podłoże lekko kwaśne i kwaśne. W związku z tym glony preferują te tynki z zapraw cementowo-wapiennych oraz te tynki organiczne, których odczyn jest lekko zasadowy. Glony często występują w połączeniu z grzybami pleśniowymi, które pojawiają się na elewacjach w drugiej kolejności. Charakterystyczne dla glonów zielone przebarwienie, spotykane na elewacjach, najbardziej kojarzą się z glonami i porostami, bowiem mchy do wzrostu i egzystencji wymagają znacznie większej ilości pokarmu i większej wilgotności podłoża, o co trudno na elewacjach budynków, może z wyjątkiem bogatych architektonicznie obiektów zabytkowych. Mechanizm działania i obszary występowania glonów na elewacjach Glony w środowisku naturalnym powstają w takich samych warunkach w jakich spotyka się je na obiektach budowlanych. Na obiektach rażące są zielone lub szare plamy, które w naturze są czymś naturalnym. Dla obserwatora psuje to wartość estetyczną budynku, ale także ujemnie wpływa na jego wartość techniczną, poprzez retencję wilgoci, obniżenie oporu cieplnego przegrody budowlanej, poprzez zmiany wymiarowe elementów, wymroziny i wytwarzanie przez czynniki biologiczne metabolitów wtórnych (produktów przemiany materii). Widzimy, że w procesie degradacji mamy do czynienia głównie z korozją fizyczną. Glony wnikają w podłoże w niewielkim stopniu. Wnikają bowiem w pory przypowierzchniowe. Częstość występowania glonów na elewacjach budynków jest następująca: a) 85% na ścianach docieplonych, bez wpływu grubości warstwy izolacyjnej oraz 15% na ścianach niedocieplonych, b) 13% na tynkach polimerowych, 54% na tynkach mineralnych, 10% na tynkach silikonowych, 5% na tynkach krzemianowych (silikatowych) i 18% na innych tynkach. Niewiele to odbiega od asortymentu tynków stosowanych w budownictwie. Zdecydowanie jednak dominują powierzchnie docieplone. Ponad 50% stwierdzonych przypadków porastania glonami dotyczy elewacji na budynkach znajdujących się na terenach wiejskich i małomiasteczkowych. Ta mała, ale jednak przewaga, związana jest z mniejszą wysokością budynków, a więc z mniejszym ich przewietrzaniem oraz większym obciążeniem budynków opadami atmosferycznymi, niższymi temperaturami, dłuższym utrzymywaniem się wilgoci oraz większą ilością terenów zielonych, co sprzyja intensywnemu tworzeniu się źródeł porastania przez czynniki biologiczne. Czynniki fizyczne i techniczne decydujące o pojawieniu się glonów i porostów Istotne czynniki uszeregować można następująco: A. Czynniki mikroklimatyczne – opady i temperaturami Sprzyjające są opady w ilości powyżej 800 mm/rok, a średnia temperatura powyżej 6-8oC. Nawet przy większych opadach, ale przy temperaturach wyższych, intensywność porastania glonami jest mniejsza, co świadczy o większym wpływie ciepłoty niż wilgotności. B. Zmiany pogodowe Relatywnie większe są opady w ostatnich latach niż miało to miejsce w okresach sprzed kilkudziesięciu laty. Wzrasta nieco temperatura, lecz nie jest to przyrost znaczący. C. Parametry powietrza Zawartość CO2 w powietrzu nieco wzrasta, szczególnie w aglomeracjach uprzemysłowionych, co zwiększa ilość węgla niezbędnego organizmom roślinnym do rozwoju. Wraz z ograniczeniem industrializacji i zmianą rodzaju paliwa energetycznego, zmniejszyła się w powietrzu ilość szkodliwych dla życia biologicznego substancji szkodliwych. Zawartość w powietrzu SO2 i SO3 znacznie zmalała i to wielokrotnie, co oznacza zmniejszenie ilości kwaśnych deszczów i powoduje istotną poprawę warunków sprzyjających rozrostowi glonów, porostów i grzybów. Należy w tym miejscu zauważyć, że w poprzednim okresie społeczno-gospodarczym duża zawartość glonów była wskaźnikiem czystości powietrza. D. Mikroklimat Lasy i nierówności terenu, zasłaniające budynki, stwarzają dogodne warunki do rozwoju glonów, dając możliwość tworzenia ich większej ilości, a także umożliwiając wzrost wilgotności budynków. E. Lokalizacja obiektu Gęstość zabudowy oraz wysokość budynków mają duży wpływ na wilgotność przegród budowlanych. Operacja słoneczna preferuje odkryte powierzchnie, tak więc elewacje północne najczęściej podlegają porastaniu glonami, porostami i grzybami. Całościowo sprzyja temu wytwarzanie przez wiele roślin substancji kleistych, które przenoszone w strumieniach powietrza powodują przyklejanie do powierzchni kurzu i środków ochrony roślin, w wielu przypadkach służących życiu biologicznemu. F. Elementy budynku Zazwyczaj glony tworzą się w miejscach, do których dostęp promieniowania słonecznego jest utrudniony, a więc: pod parapetami, przy ościeżnicach okiennych, nad daszkami wejściowymi, na gzymsach i nad gzymsami oraz elementami dekoracyjnymi, w okolicach cokołów, przy balkonach, tarasach, przy narożnikach budynków, w miejscach występowania mostków cieplnych, na ogrzewanych częściach budynku. Widać więc, że dotyczy to miejsc o zwiększonej retencji wody. Glony tworzą się również w miejscach gdzie wody spływa większym strumieniem, a więc gdzie odprowadzana jest woda deszczowa, np. z uszkodzony rynien, pod tablicami reklamowymi. Także w dolnych częściach budynku, gdzie następuje większa retencja wody i gdzie są gorsze warunki do wysychania powierzchni. G. Sposób eksploatacji budynku Ściany powierzchni nieogrzewanych są podatne na rozrost czynników biologicznych. Częste uchylanie stolarki okiennej skutkuje zawilgoceniem nadproża w wyniku kondensacji pary wodnej i porastaniem glonami. H. Struktura przegród budowlanych Glony występują najczęściej po docieplaniu budynków, mimo polepszenia wielu parametrów przegród budowlanych. Pogorszeniu ulegają wówczas w przegrodach następujące zagadnienia: a) w przypadku stosowania styropianu, przepływ strumienia cieplnego jest ograniczony, co utrudnia schnięcie zawilgoconej powierzchni zewnętrznej ściany i stwarza mikroorganizmom korzystne warunki do życia; w okresie nocnym, na elewacjach występują niskie temperatury, ponieważ nie w pełni wykorzystane jest ciepło z pomieszczeń, a w okresie jesienno-zimowym i wiosennym często mamy do czynienia z punktem rosy, b) docieplenia powodują w okresie jesienno-zimowym obniżenie o 0,5-2oC temperatury tynku cienkowarstwowego w stosunku do rozwiązania poprzedniego, co powoduje zwiększoną retencję wodną i wymroziny w warstwie przypowierzchniowej, c) wszystkie elementy łączące działają jak punktowe mostki cieplne, wokół których tworzą się kolonie czynników biologicznych, d) dużą rolę odgrywają właściwości fizykomechaniczne powierzchni przegród budowlanych. Decyduje o tym struktura i stan powierzchni, a mianowicie: porowatość, stopień nasycenia porów, przepuszczalność pary wodnej lub opór dyfuzyjny dla pary wodnej; duże znaczenie należy przypisać barwie powierzchni. Parametry te mają wpływ na retencję wody, na zdolność do przyjmowania brudu, nawet na wartość finalną odczynu pH. Przyjęte metodologicznie do oceny zagrożenia predyspozycje powierzchni ściany – właściwości techniczne, można określić następująco: Współczynnik absorpcji wody przez powierzchnię ściany (w) i opór dyfuzyjny dla pary wodnej (SD), powinny być możliwie niskie i przyjmować następujące wartości: w 2,0m), podczas stosowania wełny mineralnej dochodzi do zawilgocenia izolacji przez opady przy pocienionym tynku. Duża wartość odczynu pH większa od 10,5 stanowi zaporę dla tworzenia się glonów, dla których optymalna wartość pH zawiera się w granicach 7,0-8,5. Z tego też względu tynki wysoko alkaliczne dają ostateczną ochronę przed glonami. Jednak wraz z karbonatyzacją i pokrywanie się brudem, najczęściej o prowieniencji kwasowej, ochrona ta z czasem zanika. Nowe elewacje z wysokoalkalicznych tynków wykazują naturalną ochronę przed glonami. Szczególnie dużą odporność na porastanie glonami i porostami wykazuje ceramika budowlana, a wyraźnie ceramika o strukturze zwartej, i w związku z tym o małej nasiąkliwości (absorpcji i retencjo wodnej). Ten rodzaj ceramiki stanowi bardzo często remedium na glony i porosty. Unikać jednak należy powierzchni poziomych. W tych warunkach część ceramiki porowatej służyć również może do zabezpieczania powierzchni elewacji. Ceramika o teksturze zwartej zdecydowanie spełnia wymagania zawarte w zależności (1) pod warunkiem wykonania szczelnych i gładkich spoin. Inne materiały mineralne, takie jak zaprawy cementowe i cementowo-wapienne, nawet po spełnieniu warunku odnoszącego się do oporu dyfuzyjnego (SD) nie spełniają warunku związanego z absorpcją (w). Beton cementowy, o klasie co najmniej B30, spełni natomiast wymaganie odnoszące się do absorpcji (w), ale nie spełni wymagania związanego z oporem dyfuzyjnym (SD<2,0m). Łatwiej jest natomiast spełnić te wymagania podczas produkcji fabrycznej niż bezpośrednio na budowie, czemu wychodzi naprzeciw ceramika budowlana. Innym zjawiskiem niekorzystnym dla betonu i zapraw budowlanych jest karbonatyzacja, która obniża odczyn pH do wartości korzystniejszych dla pojawiania się glonów i porostów. Karbonatyzacja dostarcza związki węgla, niezbędne do rozwoju grzybów pleśniowych na elewacjach budynków. W rozwiązaniach z udziałem ceramiki o teksturze zwartej problem ten dotyczyć może spoin z materiałów cementowych lub cementopodobnych, do których jednak można dodawać środki biobójcze w czasie aplikacji lub stosować kompozyty silikonowe. Możliwości usuwania glonów i działania profilaktyczne Z analizy poprzednich rozważań wynika, że głównym źródłem pojawiania się glonów są: duża retencja wilgoci, sprzyjający odczyn pH, barwa powierzchni i usytuowanie obiektu, tak więc w trakcie działań profilaktycznych należy kierować się właśnie tymi przesłankami, odpowiednio dobierając przegrody budowlane, w oparciu o wartości związane z tymi właściwościami. Aby usunąć skutki występowania glonów na elewacji budynków stosuje się środki biobójcze. Należy traktować to działanie jako uzupełniające i sprawdzić jak dalece można wcześniej wyeliminować czynniki, które sprzyjają namnożeniu się glonów. Najczęściej nie mamy wpływu na chemiczny skład powietrza, na klimat i makroklimat, położenie budynku, ani też nie możemy zmniejszyć ilości węgla i azotu w pożywieniu, ale możemy wpłynąć zdecydowanie na retencję wody w przegrodzie budowlanej. Wykorzystać można do tego 3 grupy działań: a) wprowadzenie strefy ochronnej dla elewacji poprzez szerokie zadaszenie i unikanie na elewacji płaszczyzn poziomych oraz wprowadzanie opierzonych gzymsów kordonowych, b) zastosowanie ochrony chemicznej z użyciem środków biobójczych, c) ograniczenie punktu rosy i zapewnienie wysychania ścianie, d) stworzenie zapory dla tworzenia się glonów z powłok i obmurzy. Nie jest możliwe całkowite wykluczenie ryzyka występowania glonów, ale możliwe jest ograniczenie ich ilości i opóźnienie pojawiania się na dużych obszarach. W przypadku renowacji powierzchni należy wcześniej wykonać niezbędne badania w celu określenia: stanu powierzchni, rodzaju mikroorganizmów, odczynu pH dla powierzchni, głębokości wniknięcia glonów w powierzchnię, współczynnika absorpcji wody i oporu dyfuzyjnego materiału powierzchni, punktu rosy dla przegrody. Uzupełniająco należy określić możliwość usunięcia nadmiaru drzew i innych roślin, możliwość zmiany elewacji i usunięcia powierzchni poziomych, tablic informacyjnych, itp. Szczegółowe działania przedstawiono w tabeli 1. Zakres podjętych działań Opcje Proponowane zmiany Skutki, uwagi Minimalny poziom działania a) oczyszczenie powierzchni b) zastosowanie środka biobójczego c) zastosowanie farby silikonowej ze środkiem biobójczym polepszenie wartości współczynnika absorpcji wody (w) działanie jest wówczas skuteczne, gdy główną przyczyną jest duże pochłanianie wilgoci opadowej Podwyższony poziom działania a) oczyszczenie powierzchni b) zastosowanie środka biobójczego c) zastosowanie warstwy szpachlowej, zbrojenia i warstwy tynku d) pomalowanie farbą silikonową, zawierającą środki biobójcze o parametrach w< 0,1 kg/m≤hT, SD<0,1m a) polepszenie wartości współczynnika absorpcji wody (w) b) podwyższenie skuteczności cieplnej a) uzyskanie barwnego (ciemnego), hydrofobowego pokrycia b) usprawnienie gospodarki cieplnej i wodnej dla przegrody c) ograniczenie możliwości powstawania punktu rosy Maksymalny poziom działania a) oczyszczenie powierzchni b) zastosowanie środka biobójczego c) zastosowanie dodatkowej warstwy obmurza z klinkieru budowlanego znaczne podwyższenie stateczności cieplnej rozwiązanie rzadko stosowane ze względu na statykę i wysokie koszty; ponadto należy sprawdzić czy nie wystąp punkt rosy Czyszczenie powierzchni odbywa się za pomocą pary wodnej lub gorącej wody i temperaturze od 60 do 80°C, pod ciśnieniem. Czyszczenie jest skuteczniejsze gdy wcześniej powierzchnie zostaną pokryte środkiem do usuwania glonów i porostów. Korzystne jest powtarzanie czyszczenia w 5-6 letnich odstępach czasu, korzystając ze sprzyjających warunków pogodowych. Środkami biobójczymi dysponuje wiele firm specjalistycznych. Na rynku znajduje się kilkadziesiąt środków typowo glono- i porostobójczych. Wnioski 1. W ostatnich 30 latach zauważalny stał się problem porażania elewacji przez glony, grzyby i porosty, szczególnie dotyczy to budynków ocieplonych. 2. Intensywność występowania czynników biologicznych na elewacjach budynków uzależniona jest głównie od czynników fizycznych, charakteryzujących przegrodę i fizykochemicznych oraz biologicznych dotyczących środowiska naturalnego. Podkreślić należy ważność wpływu porowatości i chropowatości powierzchni, a sumarycznie retencji wody, zabrudzenia powierzchni, barwy powierzchni, usytuowania obiektu w określonym terenie. 3. Eliminacja czynników biologicznych z elewacji budynków wymaga działań o różnym stopniu zaawansowania technicznego ( z wyprzedzeniem badawczym dotyczącym właściwości przegrody i oddziaływania środowiska naturalnego. Literatura [1] Blaisch J., Raschle P., Algen auf Fassaden, Der Schweizer Hauseigetümer, 1999. [2] Karyś J., Richter Ch., Glony barwiące elewacje budynków. Ochrona przed korozją, nr 9/As/2007 [3] Kastien H., Algen und Pilze an mineralischen Fassaden, Applica. 1999. [4] Wasserbauer R., Biologicke znehodneceni staveb, Richard Wasserbauer, 2000. [5] Ważny J., Karyś J., (red.) Ochrona budynków przed korozją biologiczną, Arkady, Warszawa 2001 r. [6] Winkler Stone in Architecture, Properties, Durability, Springer-Verlag Berlin, Heidelberg 1994. [7] Wysocki M., Mikrobiologiczne obrastanie podłoży mineralnych, BIT, nr 3/2003. Fot. Sto Od kiedy elewacje budynków przestano powszechnie pokrywać wapnem i cementem o wysokim pH problem mikroorganizmów stał się prawdziwą zmorą. Nie tylko psują one estetykę ściany, na której się pojawiają, ale też wpływają negatywnie na trwałość materiałów wykończeniowych. Czym są? Skąd się biorą? Jak się ich pozbyć? Mały wielki problem Mikroorganizmy, o których mowa to algi, glony i grzyby, które pojawiają się na ścianach wielu budynków. Choć na pierwszy rzut oka stanowią jedynie problem natury estetycznej, okazuje się, że niosą ze sobą zagrożenia na większą skalę i nie bez powodu określa się je mianem korozji biologicznej. Do prawidłowego rozwoju potrzebują wilgoci, która często utrzymuje się na północnych i zachodnich ścianach oraz na elewacjach budynków umiejscowionych blisko zbiorników wodnych, terenów podmokłych czy lasów. Wydawać by się mogło, że nowoczesne materiały budowlane i ciągłe ulepszenia w budownictwie stanowić będą przeszkodę w swobodnym rozwoju alg i grzybów. Tymczasem skutek okazuje się być odwrotny. Wszyscy zabiegają dziś o wysoką izolacyjność cieplną obiektów. Za jej sprawą budynek nie oddaje ciepła do otoczenia (co uznaje się za niepotrzebną stratę), przez co ściany pozostają zimne, a zebrana na ich powierzchni woda skrapla się zamiast odparowywać. W ten sposób zostaje spełniony pierwszy podstawowy warunek dla życia mikroorganizmów. Z prawdziwym problemem mamy do czynienia jednak dopiero wtedy, gdy obecność alg, glonów i grzybów na elewacji jest długotrwała. Oznacza to, że miejsca, w których się pojawiły muszą być stale zawilgocone. Wiąże się to z procesem niszczenia budynku, który choć powoli, nieubłaganie postępuje i z biegiem czasu rujnuje tynk, izolacyjność termiczną, a w najgorszym przypadku materiały konstrukcyjne. Fot. Sto Naturalna rzecz Niestety pod naszą szerokością geograficzną panuje klimat, który wyjątkowo sprzyja rozwojowi destrukcyjnych mikroorganizmów. Co ciekawe, algi i grzyby atakujące ściany jeszcze jakiś czas temu nie stanowiły powszechnego problemu w budownictwie. Stały się nim w chwili, gdy na producentów materiałów budowlanych zaczęto nakładać wymogi związane z ochroną środowiska naturalnego. Efektem były ograniczenia w stosowaniu substancji grzybobójczych, dla których zaczęto szukać zamienników, cechujących się jednak wyraźnie niższą skutecznością. Problem rozwoju alg, glonów i grzybów na elewacji nie sprowadza się tylko do specyfiki dzisiejszych materiałów budowlanych. Niewłaściwa eksploatacja budynku, brak okresowych przeglądów i regularnych napraw, zaniedbania w zakresie termoizolacji to kolejne czynniki sprzyjające, podobnie jak bujna roślinność okalająca budynek czy zanieczyszczenie elewacji substancjami lepkimi. Mikroorganizmy nie są wymagające, dlatego do egzystencji potrzebna im tylko wilgoć, światło, CO2 i odrobina substancji mineralnych, którymi się odżywiają. Absolutną podstawą jest jednak woda, dlatego długoschnące elewacje okazują się być idealnym miejscem dla życia i rozwoju alg, glonów i grzybów. Fot. Sto Środki zaradcze O tym, że pojawiające się na elewacji algi i inne mikroorganizmy trzeba zwalczać wszyscy wiedzą. Nie tylko przez wzgląd na estetykę lecz na fakt, że narażone na ich działanie tynki i powłoki malarskie ulegają sukcesywnej degradacji. Rozwiązań jest kilka, a stosować je można zarówno w przypadku nowej inwestycji, jak i remontu niszczejącego budynku. Powszechnym sposobem na walkę z glonami i grzybami jest stosowanie biocydów, które pozbawiają mikroorganizmy warunków do życia. Trzeba jednak wiedzieć, że z upływem czasu biobójcze środki zabezpieczające tracą na sile i ich ponowna aplikacja staje się koniecznością. Biorąc pod uwagę fakt, że proces zabezpieczenia należy ponawiać minimum co 5 lat, wiąże się to kosztami, które wracają jak bumerang. Lepiej więc poszukać rozwiązania, które nie tylko okaże się skuteczne, ale i mniej problematyczne, a także w ogólnym rozrachunku mniej kosztowne. Fot. Sto Tropem prowadzącym do celu jest wspomniana wilgoć, stanowiąca podstawę życia alg, glonów i grzybów. Jeśli więc sprawić, że elewacja będzie schła o wiele szybciej niż dotychczas, problem z porastającymi ją mikroorganizmami zostanie znacznie ograniczony, jeśli nie zlikwidowany. Rozwiązaniem jest tu StoColor Dryonic – specjalna farba elewacyjna z technologią Dryonic, która wykorzystuje zasady bioniki. Jej hydrofilowo-hydrofobowa powierzchnia sprawia, że gromadząca się na niej woda zostaje błyskawicznie odprowadzona. Dotyczy to zarówno wody z opadów atmosferycznych, jak również z mgły czy rosy. Producent, firma Sto, zrezygnowała przy jej produkcji z biocydów, gdyż w tym przypadku są one po prostu niepotrzebne. Walkę z glonami i grzybami można jednak rozpocząć dużo wcześniej przed pojawieniem się problemu. Już na etapie projektowania budynku warto dobrać konkretne rozwiązania techniczne, które zabezpieczą obiekt przed zawilgoceniem, a tym samym przed pojawieniem się mikroorganizmów, bo trzeba pamiętać, że zwykle jedno z drugim idzie w parze. Ważne jest, by uwzględnić warunki środowiskowe i jesli to możliwe nanieść pewne poprawki do projektu, które pozwolą zminimalizować koszty lub pomogą uniknąć późniejszych problemów.

ocet na glony na elewacji